Randy Heddon is van een goed jaar (hetzelfde als ik). Dat wil meteen ook zeggen dat hij al flink wat jaren meedraait in het muzikale wereldje. Hij begon na zijn studies als zingende ober, vormde al vroeg in de jaren '80 van de vorige eeuw een eigen groep en reisde nadien gedurende acht jaar alleen de hele wereld rond van het ene lange engagement naar het andere.

Terug in de States herlanceerde hij zijn carriere en ondertussen heeft hij een zekere naam en faam verworven in de wereld van de "smooth jazz". Hij heeft cd-opnames op zijn naam staan waaraan mensen als Chick Corea, Ray Charles en Norah Jones meewerkten en één van zijn vorige cd's belichtte de tijd van de grote crooners zoals Frank Sinatra en Tony Bennett.

Met "Blue Moon On The Bayou" heeft hij het echter over een heel andere boeg gegooid. De naam van de cd laat al iets vermoeden en de naam van zijn groep uit Santa Fé is Fat Tuesday (Mardi Gras), dus de bakens zijn uitgezet. Dit is inderdaad een cd geworden in de stijl van Dr. John of The Neville Brothers waarbij Randy Heddon & Fat Tuesday proberen de livesfeer op te roepen die er heerst in de clubs tijdens de viering van Mardi Gras: vreugde aan de ene kant, maar met toch altijd ook de donkerte en het onheilspellende van de bayounacht op de achtergrond.
In zijn genre is "Blue Moon On The Bayou" een zeer goede cd geworden. Dat is in de eerste plaats te danken aan het sterke zangwerk en keyboardsspel van Randy Heddon zelf , maar ook de jongens van Fat Tuesday (Steve Hill: vocals, gitaar en bas - Joe Liberty: vocals en bas en Arie Brasser: drums en percussie) hebben net als de twee gastsaxofonisten, Jay "Rusty" Crutcher en Jimmy Street, hun vak bijzonder goed onder de knie.

Heddon en zijn groepsleden nemen acht van de composities op de cd voor hun rekening en daarnaast zijn er twee covers. "Oh! Darling" van Lennon en McCartney, de opener, is zeker niet het sterkste nummer van de cd, maar de versie van "Tempation" van Tom Waits behoort wel zondermeer tot de betere momenten.
Dat het aangenaam luisteren is naar "Blue Moon On The Bayou" heeft, benevens met het vakmanschap van de artiesten, ook te maken met de varieteit die in de nummers zit. Er is de typische New Orleansstijl, maar daarnaast ook vb. rock 'n' roll (Pocket Rocket) of een nummer als "A Woman's Touch" waarin Randy Heddon nog eens laat horen waarom hij een reputatie heeft binnen de "smooth jazz".
"Blue Moon On The Bayou", uitgegeven in eigen beheer, is te koop voor een prikje.

Dus: "kopen die handel", je zal er geen spijt van hebben. ROLA